Op een dinsdagochtend was ik te gast bij Suzanne en haar meiden van bijna 3 en bijna 1 voor een korte gezinsshoot. Nog voor ik aankwam ging de deur al open en kreeg ik geen handje van Roos. Want: ze ging vandaag niks anders doen dan anders. En zo is het Roos! Dat is precies hoe een fotoshoot met mij eraan toegaat: je bent wie je bent en je doet wat je altijd doet. Al is het natuurlijk helemaal niet erg om even gedag te zeggen als er iemand binnenkomt 😉
Roos houdt er niet van om te poseren voor een foto, maar ze keek wel enorm uit naar mooie foto’s voor haar nieuwe jungle kamer. En dat is helemaal goedgekomen. Het was een gezellige ochtend met het vrolijke gekwebbel van Roos en de kleine Jasmijn die intussen al tijgerend heel ondeugend de wereld aan het ontdekken was. Er werd gekletst, gekroeld, gekieteld, getimmerd en stiekem met een vingertje van sinaasappelsap geproefd. Er werden koekjes gebietst bij de bakker, gewandeld met de kinderwagen en eendjes gevoerd, veilig van achter mama’s rug. Want oei wat kwamen ze ineens dichtbij!
Het zijn van die simpele dingen om op te schrijven. En er zijn vast genoeg gezinnen die samen boodschappen doen en de eendjes voeren. En toch is het bijzonder. Voor jullie. Omdat het jullie herinneringen zijn aan deze tijd. Leuk voor jezelf om terug te zien, van die heerlijke “o ja” momentjes. Maar ook voor deze twee meiden als ze wat groter zijn. Om te zien met hoe ontzettend veel liefde ze opgevoed worden. En dat gun ik iedereen.
