In een eerder blog schreef ik al over het waarom van documentaire gezinsfotografie. Kort gezegd: omdat je in deze reportages terugziet hoe het vóelt om bij dit gezin te horen. Veel meer dus dan alleen maar een beeld van hoe het gezin eruit ziet. En dat is het eerste wat bijdraagt aan mijn favoriete gezinsreportage.
Ik schreef ook dat je helemaal niks hoeft voor te bereiden voor zo’n reportage. Jij doet gewoon wat je die dag toch al van plan was en ik kom een paar uurtjes of een dagje op visite en maak een reportage van wie jullie zijn. Dat is natuurlijk heel makkelijk gezegd, maar de verleiding is ontzettend groot om toch even wat op te ruimen voordat de deurbel gaat en om tóch even wat leukers aan te trekken dan wat je normaal op zondagochtend aan zou hebben. Toch even een bloemetje in huis halen en toch de haren van de kids nog even leuk doen.
Geloof me, ik heb zelf die neiging ook als we zelf een fotograaf over de vloer hebben. Ik moet me echt bedwingen om het niet te doen. We zijn zo opgegroeid met streven naar het perfecte plaatje dat het ontzettend moeilijk is om dat ineens los te laten alleen maar omdat de fotograaf dat zei.
Maar juist die shoots waarbij écht niks wordt voorbereid, dat je je als fotograaf bijna afvraagt of je wel op de goede dag en tijd bent komen opdagen, dat zijn de leukste. Niet alleen voor mij, omdat ik dan al weet dat het een super relaxte en gezellige dag gaat worden, maar vooral ook voor jou. Omdat ik je alleen dan de foto’s kan geven die jullie echte gezin weerspiegelen. En daar deed je het voor toch? Voor echte herinneringen voor later.
Dus doe op zondagochtend gerust in je pyjama de deur voor me open. Ik ontbijt graag een hapje mee.
Wil jij ook herinneringen aan hoe het is om jullie te zijn, met de kinderen zoals ze nu zijn, het huis zoals het nu is en alle kleine dingetjes die jullie jullie maken? Neem dan gerust contact met me op.